ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ - ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΧΩΡΑ

Γράφει ο Σωτήρης Τζούμας
(επικοινωνιολόγος)
Η ένταση που επικρατεί τούτες τις μέρες στον πολιτικό κόσμο εξαιτίας της αρωτικής οικονομικής συγκυρίας που επικρατεί , φανέρωσε μια σκοτεινή – αλλ’ ευρέως γνωστή - πτυχή των πολιτικών μας πραγμάτων. Δεν ομιλώ γενικώς για την διαφθορά, τη...







διαπλοκή κλπ. Δεν είμαι διατεθειμένος να κατηγορώ αόριστα και να αποδέχομαι ανερεύνητες καταγγελίες που οδηγούν σε ανεξερεύνητες ανθρώπινες βουλές… Εξάλλου τίποτα το ανθρώπινο δεν πρέπει να μας είναι ξένο. Ομιλώ για την άρνηση των αρμοδίως υπευθύνων να μιλήσουν στον πολίτη με ευθύτητα, και κυρίως με πειστικότητα και ν’ αναλάβουν, επιτέλους, τις ευθύνες τους.

Ας θυμηθούμε μαζί κάποια γεγονότα που πλειοδοτούν αυτή την άποψη. Η χώρα μας πέρασε σημαντικές στιγμές την τελευταία δεκαετία. Όλοι νιώσαμε υπερήφανοι που ενταχθήκαμε στην ΟΝΕ και μπήκαμε στη ζώνη του ευρώ, έστω κι αν για να το επιτύχει ο κ. Παπαντωνίου χρειάστηκε να κάνει λογιστικές πιρουέτες, παραπλανώντας κι εμάς και τους ξένους. Το επιτρέψαμε, αφού ήταν για το καλό της πατρίδας. Όλοι νιώσαμε ευτυχείς με την είσοδο της Κύπρου στην Ευρώπη, ακόμη κι αν υπάρχουν κάποιες απορίες που κανείς μας δεν θέλει να συζητήσει, για να μη βλάψει την εθνική υπόθεση.

Αλλά έχουν συμβεί και πράγματα για τα οποία ντραπήκαμε ως Έλληνες, κι άλλα που αγανακτήσαμε ως εμπαιγμένοι πολίτες. Γι αυτά τα θέματα, η τότε κυβέρνηση δεν είπε τίποτε, αυτοφιμώθηκε και προσπάθησε να κλείσει τ’ αυτιά μας με κερί, πολύ περισσότερο απ’ αυτό που παράγει ο ανθρώπινος οργανισμός για αυτοπροστασία.

Δεν μας είπαν ποτέ ξεκάθαρα οι αρμοδίως υπεύθυνοι, ποιά τελικώς ήταν η ευθύνη του υπουργείου Εξωτερικών, του υπουργείου Αμύνης, και βεβαίως του ίδιου του Πρωθυπουργού, για το γεγονός ότι μια ομάδα Τούρκων ξεκάλτσωτων εξευτέλισε τον ελληνικό στρατό σε ένα νησί που ανήκει στην επικράτεια της Ελλάδος. Είδαμε απλώς να απομακρύνεται ένας Αρχηγός του στρατού, ωσάν αυτός ειδικά να έφερε ακεραία την ευθύνη, και να μην υπάρχει κλάσμα της για άλλον.

Δεν μας είπε ποτέ ξεκάθαρα ο αρμόδιος υπεύθυνος τι συνέβη και παραδώσαμε ή μας εξηπάτησαν και τον έφεραν, ή μας εξηπάτησαν και τον πήραν, τον Κούρδο ηγέτη. Είδαμε τον κ. Πάγκαλο να αποπέμπεται, είδαμε τον Παπαδόπουλο να εξαερώνεται, είδαμε κάποιους διπλωμάτες να μετατίθενται στο πυρ το εξώτερον και είδαμε και κάποια άλλα που υπέκρυπταν πολλά. Καθαρή, όμως, και σαφής εξήγηση προς τον λαό δεν υπήρξε.

Είδαμε την κ. Δαμανάκη να αξιώνει άμεση διαγραφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, ωσάν αυτή η αναγραφή να ισούται με τη δημοσιοποίηση… σεξουαλικών παρεκκλίσεων, (οπότε θα είχε νόημα να μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα μειονοτήτων, τα οποία, όμως, επικαλούμαστε μόνον όταν μας συμφέρει…) είδαμε όχι τον επί της Δικαιοσύνης υπουργό αλλά τον ίδιο τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης να απαντά αναγγέλοντας την άμεση εφαρμογή του μέτρου επί των δελτίων ταυτότητος, (ως επικράτηση και νίκη του ίδιου του… σοσιαλισμού), είδαμε τους λογής αρμοδίως υπευθύνους να αναγγέλουν ότι η πολιτική ηγεσία αρνείται πλέον την υποταγή στην εξουσία της Εκκλησίας, ως εάν αυτή να υπήρχε, αλλά δεν τους είδαμε να απαντούν με ευθύτητα και σαφήνεια στο απλό ερώτημα, «γιατί βιαζόμαστε;» Και αν βιαζόμαστε γιατί δεν προωθούμε την ευρωπαϊκή ταυτότητα, αλλά προτιμάμε μια κόντρα που στη συνέχεια κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την ξεχάσουμε;

Είδαμε αυτό που ο Νίκος Νικολάου, αποκάλεσε τότε στο «ΒΗΜΑ» ως «το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα στην ιστορία της χώρας», δηλαδή την καταλήστευση χιλιάδων Ελλήνων στο Χρηματιστήριο, και δεν είδαμε ούτε για μια στιγμή τον αρμοδίως υπεύθυνο υπουργό να μιλήσει απλά και καθαρά σε όλους αυτούς που έμπαιναν ανυποψίαστοι στο σφαγείο της Σοφοκλέους ειδοποιώντας τους ότι κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο. Δεν τον είδαμε να πει μια λέξη υπεύθυνη σε όλους αυτούς που βρέθηκαν μέσα σε μια νύχτα νάχουν χάσει την περιουσία τους. Μόνον ο Πρωθυπουργός βγήκε και είπε το περίφημο «ας πρόσεχαν», φράση που δεν είναι παρά χλεύη προς όσους εμπιστεύθηκαν την ελληνική οικονομία – όπως παρότρυναν τους επενδυτές οι αφίσες που κυκλοφορούσαν με ευθύνη του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας.

Και φυσικά, το πτώμα βρωμάει. Όχι όμως απ’ το κεφάλι, όπως βιάζεται να το κατηγορήσει η ουρά. Όλοι μας φταίμε γιαυτό το κατάντημα. Αλλ’ αυτοί που μπορούσαν να το σταματήσουν, την κρίσιμη ώρα σφύριζαν αδιάφοροι. Η υπόθεση του ALTER, που μας απασχολεί τον τελευταίο καιρό και άφησε στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους, είναι μια υπόθεση που βγαίνει λες από τις σελίδες του Φλωμπέρ. Κατά τη γνώμη μας δεν είναι παρά μια προειδοποίηση του τι θα επακολουθήσει. Το ξέρουν αυτό οι πολιτικοί – πιστεύω πως τουλάχιστον είναι ικανοί να το ξέρουν. Όπως (ελπίζω) ξέρουν πως κι αν αυτό το «κουκουλωθεί» τώρα, δεν θα μπορεί να κουκουλωθεί για πολύ. Και πάντως, ήδη οι πολιτικοί μας πήραν μια σφραγίδα: Αναξιόπιστοι.